Φρανσουά Ανριό
| Φρανσουά Ανριό | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | François Hanriot (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 3 Δεκεμβρίου 1759 Ναντέρ |
| Θάνατος | 28 Ιουλίου 1794[1] Παρίσι |
| Αιτία θανάτου | αποκεφαλισμός |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ρήτορας συγγραφέας στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | μεραρχιακός στρατηγός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φρανσουά Ανριό (François Hanriot, 3 Σεπτεμβρίου 1761 – 28 Ιουλίου 1794) ήταν Γάλλος ηγέτης και πλανόδιος ρήτορας της Γαλλικής Επανάστασης. Ο ρόλος του ήταν ζωτικός στην τελική πτώση των Γιρονδίνων.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στη Ναντέρ, δυτικό προάστιο των Παρισίων, και οι γονείς του ήταν φτωχοί.[2] Ο πατέρας του και η μητέρα του υπήρξαν υπηρέτες για λογαριασμό μιας πλούσιας αστικής παρισινής οικογένειας.[3]
Δεν είχε ασκήσει ποτέ κάποιο συγκεκριμένο επάγγελμα. Δύο φορές εργάστηκε ως υπάλληλος και σε αμφότερες τις περιστάσεις απολύθηκε. Τη δεύτερη φορά που έχασε τη δουλειά του ήταν επειδή άφησε το πόστο του τη νύχτα της 12ης Ιουλίου 1789, όταν οργισμένοι Παρισινοί επεχείρησαν να πυρπολήσουν το κτίριο της Εφορείας όπου εργαζόταν ως γραμματέας. Ο Ανριό παρέμεινε άνεργος έχοντας αλλάξει πολλές δουλειές και τελικά έγινε πολύ φτωχός.[4]Οι επόμενες δουλειές του δεν είναι πολύ γνωστές: πολλοί σύγχρονοί του τον συνδέουν με επαγγέλματα όπως φύλακας καταστήματος, πλανόδιος έμπορος και για μικρό χρονικό διάστημα ως πολεμιστής στην Αμερική, υπηρετώντας υπό τις διαταγές του Λαφαγιέτ. Τελικά έγινε ρήτορας για λογαριασμό του τοπικού παραρτήματος των ξεβράκωτων (sans-culottes).
Πρώτος ρόλος κατά την Επανάσταση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την απόκτηση κάποιας περιουσίας και τη μετακόμισή του στην οδό ντε λα Κλεφ, μια παρισινή συνοικία όπου κατοικούσαν εξίσου βασιλόφρονες και αβράκωτοι, τον Ιανουάριο του 1792, ο Ανριό έγινε σύντομα γνωστός για τις απόψεις του κατά των αριστοκρατών. Ήταν σθεναρά υπέρ της επιβολής φόρων για τους αριστοκράτες και κέρδισε την εμπιστοσύνη των τοπικών ξεβράκωτων, των οποίων θα γινόταν τοπικός ηγέτης κατά τις Σφαγές του Σεπτεμβρίου αργότερα την ίδια χρονιά. Στη διάρκεια εκείνων των επεισοδίων φέρεται να έχει βιάσει, δολοφονήσει και ακρωτηριάσει την Μαρία Λουίζα Θηρεσία της Σαβοΐας, κυρία των τιμών της βασίλισσας Μαρίας Αντουανέτας και προσωπική της φίλη.[5]
Νυχτερινή φήμη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με την εμπλοκή του στις σφαγές του 1792 έγινε στρατιώτης της Παρισινής Εθνοφρουράς και σταδιακά έφτασε στο βαθμό του λοχαγού.[6] Η θέση του εκεί φαινόταν να είναι πάγια, μέχρι τη νύχτα της 30ης Μαΐου 1793. Στη διάρκεια της νύχτας ο Ανριό προήχθη από τακτικό λοχαγό σε Γενικό Διοικητή της Παρισινής Εθνοφρουράς με διαταγή του Συμβουλίου της Κομμούνας των Παρισίων.[7] Με τον τρόπο αυτό τέθηκαν υπό τις διαταγές του χιλιάδες ανθρώπων.
Μετέπειτα δράση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το επόμενο πρωινό στις 31 Μαΐου 1793 εκλέχθηκε από την Κομμούνα ως αρχηγός της Παρισινής Εθνοφρουράς στην Εθνοσυνέλευση και απαίτησε τη διάλυση της Επιτροπής Δημόσιας Ασφάλειας (γνωστής και ως Επιτροπής των 12) και τη σύλληψη ορισμένων Γιρονδίνων. Επιλέχθηκαν 22 μέλη των Γιρονδίνων, τα περισσότερα από τον Ζαν-Πολ Μαρά, και τέθηκαν υπό κράτηση. Ο Ανριό ζήτησε επιτακτικά να εξέλθουν οι κατηγορούμενοι και να αποτραπεί η σφαγή. Οι βουλευτές της Συνέλευσης εξήλθαν μόνο μετά την απειλή του Ανριό να βάλει φωτιά σε ολόκληρο το κτίριο. Οι βουλευτές ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν και τελικά ξαναμπήκαν μέσα και επίσημα ψήφισαν να παραδώσουν τους κατηγορουμένους εντός τριημέρου.
Στις 2 Ιουνίου η Κομμούνα δεν περίμενε τις 3 ημέρες όπως είχε συμφωνηθεί και συνέλαβε τους κατηγορούμενους Γιρονδίνους. Ωστόσο, επειδή φοβούνταν για την ασφάλεια της Συνέλευσης, εξαιτίας της πιθανής αποτροπής των συλλήψεων από τους μετριοπαθείς υποστηρικτές των Γιρονδίνων, όρισε τον Ανριό να περικυκλώσει το Παλάτι των Τουιλερί έχοντας γύρω στους 100.000 άντρες. Ωστόσο, μόνο 5.000 από αυτούς είχαν επίγνωση των συμβάντων, με τους υπόλοιπους να αγνοούν τον λόγο για τον οποίο είχαν βρεθεί εκεί. Οποιαδήποτε πιθανή έξοδος αποκλείστηκε και η παρουσία τόσων πολλών φυλάκων σήμαινε ότι υπήρχαν ελάχιστες πιθανότητες για πρόκληση επεισοδίων. Όταν εξήλθε ο πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης, ήταν διστακτικός στο να παραδώσει τους Γιρονδίνους. Ο Ανριό δεν μίλησε, όμως υπομονετικά έγνεψε στη φρουρά του να προτάξουν τα όπλα τους. Ο πρόεδρος, συνειδητοποιώντας τον κίνδυνο, συμφώνησε ξανά να τους παραδώσει. Έτσι, η πτώση των Γιρονδίνων οφείλεται στον Ανριό.[8]
Στις 11 Ιουνίου παραιτήθηκε από διοικητής, κηρύσσοντας ότι αποκαταστάθηκε η τάξη. Στις 13 Ιουνίου καθαιρέθηκε από τη Συνέλευση, όμως η απόφαση δεν εκτελέστηκε και την 1η Ιουλίου εξελέγη από την Κομμούνα ως μόνιμος Διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων των Παρισίων. Η φήμη του όμως στα μάτια των Παρισινών δεν θα κρατούσε πολύ.
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Ιούλιο του 1794 η Συνέλευση διέταξε τη σύλληψη του Ροβεσπιέρου, του αδερφού του Αυγουστίνου, του Ζορζ Κουτόν, του Σαιν Ζυστ , του Φιλίπ Φρανσουά Ζοζέφ Λε Μπα, του Ανριό και 12 άλλων υποστηρικτών του Ροβεσπιέρου. Στρατεύματα της Κομμούνας, υπό το στρατηγό Κοφινάλ, κατέφτασαν για την απελευθέρωση των συλληφθέντων και στράφηκαν εναντίον της Εθνοσυνέλευσης. Η τελευταία απάντησε καλώντας στρατεύματα υπό τον Μπαρά. Όταν έγιναν γνωστές οι εξελίξεις στην Κομμούνα. η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει από τον έλεγχο και ο Ανριό διέταξε τα στρατεύματα που του έμειναν να οπισθοχωρήσουν προς το Δημαρχείο του Παρισιού, όπου ο Ροβεσπιέρος και οι υποστηρικτές του είχαν επίσης συγκεντρωθεί. Η Συμβατική τους ανακήρυξε εκτός νόμου, κάτι που σήμαινε ότι οι φυγόδικοι θα έπρεπε να εκτελεστούν στη γκιλοτίνα σε διάστημα 24 ωρών χωρίς δίκη. Οι δυνάμεις της Κομμούνας αποχώρησαν ήσυχα από το Δημαρχείο, όπου στο μεταξύ εισέβαλαν στρατεύματα υπό τη διοίκηση του Μπαρά. Για να αποφύγει τη σύλληψη, ο Αυγουστίνος Ροβεσπιέρος επεχείρησε να διαφύγει πηδώντας από το παράθυρο, όμως γλίστρησε και έπεσε, σπάζοντας πολλά οστά. Ο Κουτόν κύλησε με το αναπηρικό του αμαξίδιο και βρέθηκε ξαπλωμένος στο τέρμα της σκάλας. Ο Λε Μπα αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι. Ο Ροβεσπιέρος με ένα πιστόλι αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει αλλά απέτυχε, κάνοντας κομμάτια το πιγούνι του. Ωστόσο, σύμφωνα με κάποιους μάρτυρες, ένας νεαρός χωροφύλακας, ο Σαρλ-Αντρέ Μερντά, πυροβόλησε ο ίδιος τον Ροβεσπιέρο και τον τραυμάτισε. Ο Σαιν Ζυστ συνελήφθη χωρίς να προβάλει αντίσταση. Ο Ανριό έπεσε από το παράθυρο και βρέθηκε την επομένη (28 Ιουλίου 1794) αναίσθητος μέσα σε έναν σωρό από κοπριές. Οδηγήθηκε στο ικρίωμα και αποκεφαλίστηκε λίγο μετά το Ροβεσπιέρο. Ήταν ημιλιπόθυμος όταν έφτασε με το κάρο στο ικρίωμα.[9]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 14954026z.
- ↑ "François Hanriot". NNBD, Soylent Communications, 2008, <http://www.nnbd.com/people/021/000101715> (20-1-2008).
- ↑ Lenotre, G. Romances of the French Revolution: From the French of G. Lenotre. Translated by George Frederic William Lees. Vol. II. (London: W. Heinemann, 1908), 270.
- ↑ The Encyclopædia Britannica, 11th Edition. Vol. XII. (New York: The Encyclopædia Britannica Company, 1910).
- ↑ Lenotre, G. Romances of the French Revolution: From the French of G. Lenotre. Translated by George Frederic William Lees. Vol. II. (London: W. Heinemann, 1908), 268-274.
- ↑ Andress, David. The Terror. (New York: Farrar, Straus, and Giroux, 2006), 396.
- ↑ Stevens, Henry Morse. A History of the French Revolution. (New York: Charles Scribner's Sons, 1891), 242.
- ↑ Slavin, Morris. The Making of an Insurrection. (London: Harvard University Press, 1986), 99-116.
- ↑ Andress, David. The Terror. (New York: Farrar, Straus, and Giroux, 2006), 341-344.)
